อย่าฝึกเด็กให้โทษคนอื่น
อย่าฝึกเด็กให้โทษคนอื่น
หลายๆบ้าน ฝึกลูกอย่างไม่ถูกต้อง ด้วยการพยายามหาสิ่งต่างๆมาเป็นเหมือน “แพะรับบาป” เมื่อเกิดปัญหา
ติดตามข่าวอื่น ๆ ได้ที่เพจ : https://www.facebook.com/rukkroo
พอลูกล้ม ผู้ใหญ่ก็ตีพื้น พอน้องร้อง ก็ต้องหันมาทางคนพี่ว่า ทำอะไรน้อง
ถ้าเห็นๆอยู่ว่าคนพี่ไม่ได้ทำอะไร ก็ทำเป็นตีพี่แบบไม่เจ็บ อาจมีการขยิบตาเป็นทำนองว่าให้เล่นละครหน่อย เพียงเพื่อจะให้คนน้องรู้สึกดี
วัยเรียน พอลูกมีแผลกลับมา ก็ต้องเอาเป็นเอาตาย หาตัวเพื่อนลูกผู้ชั่วร้าย มาลงโทษให้ได้ อาจลามปามหาตัวพ่อแม่เด็กคนนั้น เอามาทะเลาะด้วย
ยังไม่พอ ต้องลุยครูที่เกี่ยวข้อง หรือแม้กระทั่งต้องเดินไปหาผู้อำนวยการ เพื่อให้จัดการเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด
พอลูกเป็นวัยรุ่น ก็กล่าวหาเพื่อนลูกว่าเป็นต้นเหตุพาลูกฉันไปเสียๆหายๆ
แล้วคนที่โดนเลี้ยงมาแบบนี้ โตไปจะเป็นอย่างไร?
น่าเห็นใจมาก เพราะคนเหล่านี้มักจะโทษทุกสิ่งทุกอย่าง ว่าที่ฉันโชคร้าย ที่ฉันต้องเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะคนอื่นหรือสถานการณ์เลว และมักไม่ค่อยมองว่าปัญหาเกิดจากตัวเราเอง
คนกลุ่มนี้โตมาแบบไม่มีความสุข
และคนแบบนี้แหละ ที่จะแพร่พันธุ์การ “โทษคนอื่น” สู่ลูกหลาน เป็นเหมือนคำแช่งสาปที่ตกทอดรุ่นสู่รุ่น
ฝึกกันใหม่ครับ
เมื่อลูกล้ม ไม่ใช่ความผิดของพื้น หรือความผิดใครทั้งสิ้น แค่ลูกก้าวพลาด ยังเดินไม่แข็ง ใส่รองเท้าไม่กระชับ หรือไม่เห็นพื้นต่างระดับ
เมื่อลูกเดินชนโต๊ะ โต๊ะไม่ได้ผิด ไม่ต้องตีโต๊ะ เป็นวัยของเด็กที่ความสูงแบบนี้แหละมักเดินชน มันมองไม่เห็นพอดี
เมื่อลูกบาดเจ็บจากคนอื่น โดยส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ เช่น ดินสอจิ้มมือ ไม้บรรทัดครูดหน้าเพื่อน หรือแม้กระทั่งเพื่อนลูกอาจทำให้ลูกคุณล้มจนบาดเจ็บมาก นั่นก็ไม่ใช่ความตั้งใจหรือเป็นความเลวของเพื่อนลูก
เค้าแค่เป็นเด็ก อาจยับยั้งใจได้น้อย หรือกะแรงไม่ถูก แค่นั้น
เมื่อลูกเป็นวัยรุ่น เค้าจะคบหากับคนประเภทเดียวกัน แปลว่า ถ้าลูกมีเพื่อนที่ดูไม่ได้เรื่อง มันก็สะท้อนว่าลูกคุณก็เป็นแบบนั้นแหละ
ไม่คิดหรือว่า พ่อแม่เพื่อนลูกก็ก่นด่าลูกคุณทุกวันเหมือนกัน ว่าลูกคุณมันแย่ ดึงเด็กดีๆให้ตกต่ำ
การทำผิดพลาดของเด็ก เป็นเรื่องปกติ แค่สอนลูกอย่างถูกต้องตามที่ควรเป็น ให้ลูกเชื่อมโยงเหตุผลที่ถูกต้อง ไม่ต้องหา “แพะ” มาคอยรับผิด
อย่าเลี้ยงเด็กให้กลายมาเป็นคนที่น่ารังเกียจเลยนะครับ
By นพ.อิทธิฤทธิ์
