คุณแม่ฮีโร่ ช่วยเด็กถูกรถชน เลยเวลาไปรับลูกกว่า 2ชม.

การที่ปล่อยให้ลูกรอในตอนเย็นหลังเลิกเรียน เป็นเรื่องที่พ่อแม่หลายคนต้องเป็นกังวลเป็นอย่างมาก รวมถึงตัวเด็กๆเองด้วยก็จะกังวลว่าคุณพ่อ คุณแม่หายไปไหน ไม่มาตามเวลาที่เคยมา 

เช่นเดียวกันกับคุณแม่ Tui Tui Tui  ที่เธอต้องไปรับลูกในเวลา 18.00 น. แต่ปรากฎว่าเธอเจอกับเรื่องที่ไม่คาดฝันก่อน ทำให้เธอต้องเสียสละความห่วงใยลูก เพื่อทำหน้าที่ที่สำคัญก่อน  จนเลยเวลาปกติไปถึง 2 ชั่วโมง หรือ 2 ทุ่มเลยทีเดียว  เธอเล่าว่า

เมื่อ วันที่ 4 มิถุนายน 2562 เวลา 17.45
เราดีใจมาก รู้สึกภูมิใจที่สุดที่ได้ทำความดีในระยะที่ต้องใช้สติตัดสินใจเดี๋ยวนั้น ณ.ตอนนั้น
มันคือโอกาสที่ได้ทำความดี.. ขอเก็บบันทึกเรื่องราวไว้ในความทรงจำ…

เย็นวันนั้น..เราต้องไปรับลูกที่ รร.ค่ะ 18.00  ขับถึงปากซอย ทำไมรถตู้ รร.จอดขวางทาง มีรถเมล์ด้วย! สาย ปอ150 ต่อท้ายคนเต็มรถ

ภาพนั้น คนกำลังอุ้มเด็กลงจากรถ เด็กมีเลือดออกเต็มเลย วินมอไซเอาเด็กๆมานั่งตรงที่พักวินค่ะ สรุปรถเมล์ ปอ.150ชนท้าย รถ รร.

ลูกก็โทรมาบอกเค้ารออยู่ ใจก็ห่วงลูก จะรีบไปรับลูกฝนก็จะตกเดี๋ยวรถจะติด ลูกอีกคนรอที่คอนโดฝั่งตรงข้ามไม่อยากให้ช้ามถนนเองเดี๋ยวรับน้องเสร็จจะไปรับอีกใจก็ห่วงเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุ

เราคิดในหัวทันที. ตะโกนออกไปพี่วินเอาเด็กไป รพ.ก่อนดีกว่าค่ะ สงสารเด็กมากเลือดออก หากเรียกรถพยาบาล ก็คิดว่าเส้นแจ้งวัฒนะรถติดมากๆ รถมาชนกันอีก ในหัวเราตอนนั้นสับสนมาก คิด คิด คิด  คิดถึงลูกแต่ลูกน่าจะรอกับครูได้อยู่ .. แต่เด็กสองคนนี้ล่ะ  เราจึงออกไปบอกว่าเอาเด็กขึ้นรถเลยค่ะ หนูไปส่งเอง  เขาได้ยินกัน เอาขึ้นรถทันที ดช. 2 คน ที่หนักหน่อย
รถเรารถแวนขึ้นง่ายพอดี

มีป้าคนนึงตะโกนมา อ้าวใครไปอีกคนดูเด็ก..ก็มีน้อง ผญ. .. หนูไปได้ค่ะ… เธอโดดขึ้นรถเลย
ในรถ..น้อง เด็กชายคนแรก น่าจะ ป2.ได้ ร้อง ผมปวดหัว ผมจะตายมั้ย น้องผญ.บอกไม่ค่ะแผลนิดเดียวเอง
(จริงๆแผลยาวเลยเลือดไหลตลอดซับตลอดทาง)

เรา..อดทนนิดคะคะ บอกน้อง ผญ.ลูบหัวน้องเขาเอาไว้เอาทิชชู่ซับเลือดไว้
จริงๆคิดถึง สวพ.91อันดับแรกเลยนะคะ แต่ด้วยความตกใจและไม่มีมือกดมือถือ แต่มีเบอร์เพื่อนพอดีค่ะ
น้อง ดช.คนที่2 ผมปวดหัวครับ เวียนหัวเจ็บ

ตอนนั้นสงสารเขามากๆเลย  รถก็ติดมากมีพี่วิน เคลียร์ทางให้ค่ะ ด้วยความรีบ รถเรายาว
ตอนเลี้ยวเลยไปเสยกับปูนค่ะ บังโกนเปิด แต่ก็ออกมาได้ค่ะ เลี้ยวออกแจ้งวัฒนะ ตำรวจมาพอดี
น้องผญ.บอก ตร.ว่าพี่คะรบกวนเคลียร์ทางให้หน่อยนะคะ
จากนั้น ตร. วอค่ะ แต่รถยังติดอยุ่ดี เปิดไฟฉุกเฉิน

สักพัก ฝนตกลงมาอย่างแรง ลมพายุ รถก็ติด
เราก็ซอกแซกเลยค่ะ ปากก็ปลอบน้องสองคน
สรุป ส่งเด็กๆถึงมือหมอ อย่างปลอดภัย
แจ้งให้ ผปค.เด็กๆรับทราบรู้เรื่องราวอุบัติเหตุที่เกิดกับลูกๆเค้าแล้วค่ะ

จากนั้นเด็กๆก็บ่นปวด เรากับน้อง ผญ.ช่วยกันปลอบค่ะ… ถึง รพ.พอดี
น้อง ผญ.ลงไปพาเด็กๆแจ้งชื่อ
เราเอารถไปจอด กลับมา
สักพัก ผปค.น้องก็มา
แล้วเข้ามาขอบคุณเรากับ น้อง ผญ.
ภาพที่เห็นแล้วทำให้เราน้ำตาไหลคือ
เด็ก..นั่งซึม สักพักพ่อเขามา เขาโผเข้ากอดแน่นเลยแล้วบอกผมเจ็บ(เข้าใจอารมณ์เด็กตอนนั้นเลย)

อีกคน คุณย่ามาก็โผกอดเลย ร้องไห้ ตอนแรกไม่มีใครร้องเลย มีแต่บ่นว่าปวดค่ะ ทำให้คิดถึงลูกขึ้นมาทันทีค่ะ
จากนั้นก็ลา ผปค.กลับค่ะ

ส่วนน้อง ผญ.ก็ลากลับ นั่งสาย 150 ไปต่อ กลับบ้านค่ะ ขอบคุณน้อง ผญ.คนนั้นด้วยที่สละเวลามากับเรา
เราให้ค่ารถ เขาก็ไม่เอาค่ะ…ขอบคุณจากใจ

คิดถึง ยัยอ้วนยัยผอมรออยู่ ขึ้นมาจับใจ  เวลานั้นก็ทุ่มนึงได้มั้งคะ ออกมาเจอรถติดแจ้งวัฒนะ เราเลยขึ้นด่วน เลยแม้คโครไปนิดนึง ลงด่วนเมืองทองค่ะ

สรุปรับลูก เกือบสองทุ่ม  แต่สิ่งที่ได้กลับมาพร้อมกับความภาคภูมิใจและคำชมของลูก ว่า…คุณแม่คือฮีโร่….

ขอบคุณเรื่องราวประทับใจของ :Tui Tui Tui