ความอดกลั้นแบบมีชั้นเชิง สามารถให้บทเรียนคู่กรณีของคุณได้

หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นขบวนรถไฟความเร็วสูง เดินตรงไปยังที่นั่งของตน เห็นมีผู้ชายนั่งอยู่ หล่อนตรวจตั๋วของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะพูดกับผู้ชายคนนั้นด้วยความสุภาพ “ขอโทษค่ะ คุณคงจะนั่งผิดที่”

ผู้ชายคนนั้นหันมามองหล่อนอย่างรำคาญ ก่อนจะควักตั๋วตัวเองออกมา แล้วตะคอกเสียงดังใส่หล่อน “ดูให้ดี นี่เป็นที่นั่งของผม เชิญแหกตาดูให้ชัด”

หล่อนมองดูตั๋วของผู้ชาย ไม่ได้พูดอะไรต่อ ไม่ได้เดินไปไหน แต่หล่อนยืนสงบนิ่งอยู่ข้างผู้ชายคนนั้น

ครู่ต่อมา พอรถเริ่มเคลื่อนขบวนแล้ว หล่อนจึงก้มตัวลงไปบอกผู้ชายโอหังคนนั้นอีกครั้งว่า

คุณคะ คุณไม่ได้นั่งผิดที่แต่คุณนั่งผิดขบวน ..เพราะขบวนนี้ไปเซี่ยงไฮ้ แต่ตั๋วคุณ ไปปักกิ่งค่ะ..

บนความอดกลั้นแบบมีชั้นเชิงนั้น บางครั้งสามารถให้บทเรียนคู่กรณีของคุณ ต้องรู้สึกแสบลึกเข้าไปถึงทรวงแบบแก้ไขอะไรไม่ทันแล้ว ถ้าหากเสียงตะคอกหรือเสียงตวาดข่มขู่ผู้อื่น สามารถแก้ไขปัญหาได้ ป่านนี้ไอ้งั่งทั้งหลายก็คงจะครองบ้านครองเมืองตลอดไปนานแล้ว